Wat een eikel!
In de eerste week van september sloegen de herfstregens hier tegen de ramen. Je zou er bijna treurig van worden, maar gelukkig brengt dit weer ook vele genoegens na een lange warme zomer. Zo vind ik het bijvoorbeeld erg prettig om een weekendlang in een boek te verdwijnen, onderbroken door een paar wandelingen – weer of geen weer.
Toeval of niet, maar september bracht ook de eikel op mijn pad. Eerst in de vorm van een armband en daags erna, tijdens een lange wandeling, in de vorm van een vers van de boom gewaaid exemplaar. De kaart bij de armband wierp een nieuw licht op het fenomeen ‘eikel’. Zoals de gulle gever schreef:
“The humble acorn holds the potential of the mighty oak. Sometimes the biggest blessings come in the smallest packages. Recognize and receive the serendipitous gifts of the universe. Miracles come when you least expect them.”
Al denkende over de boodschap en de kracht van de eikel, kwam ik bij de menselijke 'variant'. Soms ontmoet je iemand die zo in je irritatiezone zit, dat je niet 1-2-3 kan zien wat hij of zij allemaal aan potentie in zich heeft. Ik hoef nu alleen maar naar mijn armband te kijken en de eikel daaraan en ik kan achter de irritatie op zoek naar de belofte, het wonder. Openstaan voor wat anderen je laten zien.
Mensenwerk…..mooi werk in elk seizoen!
